One's destination

Και ο Χάνσελ είπε στην Γκρέτελ: “ Ας ρίξουμε πίσω μας αυτά τα ψίχουλα για να μπορέσουμε να γυρίσουμε μαζί σπίτι. Γιατί το να χάσουμε τον δρόμο μας θα ήταν ό,τι πιο σκληρό”. Είναι ατυχία να χάνεις τον δρόμο σου σ' ένα ταξίδι. Αλλά το να χάνεις τον λόγο για τον οποίο κάνεις το ταξίδι είναι μια μοίρα πιο σκληρή.

Κλισέ μεν, διαχρονικό δε, σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Τι συμβαίνει όμως όταν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού μετατρεπόμαστε σε εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους από εκείνους που ξεκίνησαν; Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να είμαστε εμείς εκείνοι που ξεκινούν  μια διαδρομή, όταν τελειώνει όμως να μην είμαστε εμείς που φτάνουμε. Τότε μένουμε με δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να αποδεχτούμε την αλλαγή αυτή εξ΄ ολοκλήρου, να σηματοδοτήσουμε νέους στόχους και όνειρα. Η δεύτερη επιλογή είναι να γυρίσουμε στον παλιό μας εαυτό, να θυμηθούμε ποιοι ήμασταν ή τουλάχιστον ποιοι ευελπιστούσαμε πως θα είμαστε κάποτε.

Από την άλλη, δεν είναι όλα τα ταξίδια όμοια μεταξύ τους. Κάποιοι ταξιδεύουν μόνοι. Κάποιοι ταξιδεύουν με παρέα. Κάποιες φορές παίρνουν άλλοι το τιμόνι και μας οδηγούν σε έναν τελείως διαφορετικό προορισμό. Είτε έχουμε χάσει τον λόγο εκείνο που μας ώθησε να ξεκινήσουμε το ταξίδι, είτε έχουμε βρει έναν νέο προορισμό, πιο σπουδαίο και συναρπαστικό από τον προηγούμενο. Ποτέ όμως δεν πρέπει να λησμονούμε τον λόγο για τον οποίο ξεκινήσαμε τη διαδρομή. Οποιοσδήποτε και αν είναι, αποτελεί το απαραίτητο εκείνο συστατικό που μας κρατά συνεπείς στο σωστό δρόμο.

Είναι ατυχία να χάνεις τον δρόμο σου σ' ένα ταξίδι. Αλλά το να χάνεις τον λόγο για τον οποίο κάνεις το ταξίδι είναι μια μοίρα πιο σκληρή.

                                                                        Από Βάσια Καττή

ΤΟ ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

'Έλα σπίτι μου να πηδηχτούμε μέχρι το πρωί!!!'

- 'Σας παρακαλώ, τι με περάσατε, για καμμιά πόρνη;'

- 'Γιατί μωρή, ποιος μίλησε για λεφτά;;;'





By KaRaNtOnIs.....................

Choice of the day !

                                              

                                                                                    By Katerina Jones.

ΤΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ !

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΟΤΑΝ ΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΚΡΙΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ?????

ΜΥΡΙΣΕ ΤΟ ΓΑΜΑΕΙ.......!







by karantonis

Ερωτας με την πρωτη...επισκεψη!

Σιγουρα θα το εχεις νιωσει κι εσυ αν εχεις επισκεφθει τη Θεσσαλονικη! Την ομορφοτερη, κατα πολλους, πολη της Ελλαδας. Τι να πρωτοαναφερω; Τα τριγωνα πανοραματος; Το σοκολατενιο τσουρεκι; Την μπουγατσα με τυρι ή κρεμα (ή ο,τι αλλο τραβαει η ορεξη σου); Τον Λευκο Πυργο; Την πλατεια Αριστοτελους; Τις βολτες στην παραλια; Ή την υπεροχη θεα απο τα Καστρα; Ας σταματησω εδω γιατι δεν θα τελειωσω ποτε!

Απο την πρωτη φορα που ηρθα σ' αυτη την πολη ηξερα οτι εδω θελω να μεινω, τουλαχιστον για τα καλυτερα χρονια της ζωης μου, τα φοιτητικα. Ολες τις εποχες η Θεσσαλονικη ειναι μαγευτικη. Το χειμωνα με το κρυο και τα χιονια να βλεπεις την παραλια απο την τζαμαρια μιας καφετεριας πινωντας μια ζεστη σοκολατα. Και τι καλοκαιρι απο το πρωι μεχρι το βραδυ να κανεις βολτες στην γεματη κοσμο παραλια.

Αμα εχεις κανει το λαθος να μην ερθεις στη Θεσσαλονικη, θα προτινα να κανονισεις ενα ταξιδακι. Προσεξε ομως γιατι σιγουρα κι εσυ θα ερωτευτεις και δεν θα θελεις να γυρισεις!

                                                                                  Απο Μαριλενα Γκικοπουλου.

ΤΟ ΚΡΥΟ  ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ  !

                  Βy Kαρααντωνης.

-Πως λέγεται το σκυλί που έχει χτυπήσει το πόδι του ?

-Θλάση. !

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΑΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ..

Πέντε γράμματα. Μια λέξη. Άπειρα  συναισθήματα.  Αμέτρητες  σκέψεις.
Η αγάπη διακρίνεται σε οικογενειακή, φιλική, ερωτική.. Η οικογενειακή είναι η δεδομένη.
Η φιλική είναι  η αμοιβαία. Η ερωτική είναι η πιο επιθυμητή.    Το άτομο που αγαπάμε, το γνωρίζουμε τόσο καλά όσο τον εαυτό μας. Ή μάλλον θα έλεγα, ίσως, τόσο λίγο όσο τον εαυτό μας. Πρώτα ερωτευόμαστε και μετά αγαπάμε. Ίσως ο έρωτας είναι η εντύπωση , ο ενθουσιασμός, ,η ζήλεια ,η έλξη , η πρόκληση , η γοητεία που μας δημιουργεί ένας άλλος άνθρωπος..Η αγάπη είναι όμως ο κορεσμός του ερώτα ή μήπως κάτι πιο ουσιαστικό και ανθρώπινο? Ο έρωτας ,λένε, κρατάει  περίπου 7 χρόνια η αγάπη πάλι δεν τελειώνει ποτέ. Στον ερώτα κυριαρχεί ο εγωισμός ,στην αγάπη η ευτυχία αυτού που αγαπάμε.
   Πόσο  συχνά ,όμως, βρίσκουμε την αμοιβαία  αγάπη? Πάντα κάποιος αγαπάει  και νοιάζεται περισσότερο, συνεπώς πληγώνεται  περισσότερο..Αγαπάμε στοιχειά του χαραχτήρα του ανθρώπου ,αυτό όμως δεν προϋποθέτει ότι και αυτός θα αγαπήσει στοιχειά του δικού μας χαρακτήρα.. Βέβαια η αγάπη θέλει χρόνο ,άλλωστε η  υπομονή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη  γι'αυτήν.
      Συμφώνα με τον Ν. Καζαντζάκη  "Η αγάπη δ εν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..." -
Βασική προϋπόθεση του να ξέρουμε τι είναι η ερωτική αγάπη είναι να την έχουμε νιώσει..
'Όμως,Η αγάπη δεν άργησε μια μέρα, η  αγάπη μπορεί να αργήσει  μια ζωή.

                                                                       By Λενα Ge.

Vintage..licious ! 

                     

    Ένα blog ''μεταξυ αδερφών" φυσικά και δεν θα μπορούσε να μην περιέχει ένα βασικό κοινό μας ενδιαφέρον..μια μεγάλη μας αγάπη : κάθε είδους vintage ρούχο που κυκλοφορεί!

    Τι καλύτερο λοιπόν ,σε εποχές κρίσης όπως η δική μας, να ανατρέξουμε στην ντουλάπα της γιαγιάς μας η έστω της μαμάς μας και να ¨κλεψουμε¨ ρούχα που μπορούμε να φοράμε καθημερινά ?Ενισχύουμε τόσο τη γκαρνταρόμπα μας όσο και το  στυλ μας. Μπλουζάκια,πουκάμισα,πουλόβερ..παλτό..ακόμη και παπούτσια ! Κάθε κομμάτι ξεχωριστό..κάθε κομμάτι μοναδικό !Μην διστάσετε λοιπόν !

                                                                                  

     Τη μόδα των vintage βοηθούν να εξαπλωθεί και τα πολυάριθμα bazaars που διοργανώνονται σε πολλά σημεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.Απεριόριστα ρούχα που μπορούν να γίνουν δικά σας..καλύτερες τιμές, περισσότερο στυλ ..και άποψη !

                                                                   By Katerina Jones